Len należy do rodziny lnowatych. Występuje na terenach znajdujących się w klimacie umiarkowanym oraz subtropikalnym przy czym największą różnorodność spotkać można w Basenie Morza Śródziemnego. W Polsce wyróżnia się 6 gatunków rośliny, przy czym największe znaczenie w przemyśle ma len zwyczajny, uprawiany jako roślina włóknodajna.
Len preferuje stanowiska suche i dobrze nasłonecznione. Dojrzewa w lipcu i sierpniu, przy czym nasiona dojrzewają dopiero w trakcie suszenia.
Właściwości zdrowotne lnu
Len znany jest przede wszystkim z oryginalnego składu. Można w nim znaleźć między innymi wielonasycone kwasy tłuszczowe Omega-3, błonnik (zarówno rozpuszczalny jak i nierozpuszczalny), witaminę E oraz z grupy B, cynk, magnez, mangan, lecytynę, a także potężne antyoksydanty. Olej lniany w 50% skłąda się właśnie z wymienionych wyżej kwasów tłuszczowych, co stanowi ich źródło większe niż nawet orzechy włoskie.
Z lnu pozyskuje się siemię lniane, które:
- pomaga leczenie choroby wrzodowej
- zmniejsza stany zapalne dróg pokarmowych
- chroni błony śluzowe przełyku, żołądka oraz dwunastnicy przed szkodliwym działaniem kwasu solnego
- zmniejsza kaszel
- wspomaga leczenie odmrożeń, oparzeń i wszelkich chorób skórnych
- nawilża skórę zapobiegając utracie wody przez jej zewnętrzną warstwę
- zwiększa elastyczność skóry poprzez poprawę bariery lipidowej naskórka
- odżywia skórę głowy oraz wzmacnia zniszczone i suche włosy
- przeciwdziała zaparciom
- stanowi naturalną ochronę skóry przed szkodliwym działaniem promieni UV
- przyczynia się do zmniejszenia masy ciała, poleca się więc go osobom na dietach
Olej lniany z kolei znacznie przyspiesza regenerację skóry, naskórka i błon śluzowych, a także obniża poziom tłuszczy i cukrów we krwi. Olej ten uznawany jest za jeden z najzdrowszych na całym świecie.
Jak spożywać len?
Każdy z łatwością jest w stanie przygotować napar z lnu. W tym celu należy łyżkę siemienia lnianego zalać szklanką wrzątku, a następnie przykryć i odstawić na 15 minut. Taki napar należy spożywać rano i wieczorem w przypadku zaparć. Można nim również przemywać skórę z łuszczycą.
Równie prostym przepisem jest wykonanie odwaru z lnu. Łyżkę siemienia lnianego wystarczy zalać szklanką ciepłej wody i gotować przez około 15 minut pod przykryciem. Po ostygnięciu całość należy przecedzić. Zalecana dawka wynosi 2 razy dziennie po pół szklanki odwaru, głównie jako preparat łagodzący podrażnienie żołądka.
W sklepie można zakupić także gotowe nasiona lnu, które można spożywać od razu po otwarciu opakowania. Dorośli mogą jeść łyżeczkę nasion, natomiast dzieciom nie powinno podawać się ich więcej niż 1/4 łyżeczki.
Nasiona zakupione w sklepie powinny być pod postacią całych ziaren, ponieważ związki chemiczne w nich zawarte łatwo i szybko się utleniają. Ziarna wystarczy zmielić tuż przed spożyciem, aby dostarczyć organizmowi jak największej ilości korzystnych substancji.
Przeciwwskazania
Lnu powinny unikać osoby z chorobą Leśniowskiego-Crohna, ponieważ wykazuje działanie przeczyszczające, a także kobiety w ciąży oraz matki karmiące piersią.
Inne wykorzystanie lnu
- ze środkowych części łodyg otrzymuje się włókno do produkcji przędz czesankowych, osnowych oraz tkanin
- z części korzeniowej oraz wierzchołkowej otrzymuje się włókno do produkcji przędz zgrzebnych wątkowych
- z połamanej, zdrewniałej części łodyg otrzymuje się surowiec do produkcji płyt paździerzowych
- resztki rośliny odrzucone podczas produkcji oleju przetwarza się na paszę dla zwierząt
Kisiel uzyskany w wyniku gotowania siemienia lnianego można również wlać do niewielkiej miseczki i moczyć w nim paznokcie przez około 10-15 minut. Po kilku takich kuracjach staną się one mocne, twarde i zdrowe. Zabieg może z powodzeniem zastąpić drogie odżywki do paznokci.